Zondige plek
We zijn gearriveerd in één de meest bizarre plek op aarde. Een echte schijnwereld vol tegenstellingen, verrassingen en architectonische creaties, die onderdeel uitmaakt van de Mojave-woestijn in Amerika.
De reis naar deze bijzondere en opzichtige 'nederzetting' midden in Death Valley duurt eindeloos lang. Aanvankelijk rijd ik samen met manlief en dochters in onze gehuurde Rav4 nog langs enkele verdwaalde enclaves, mij verwonderend afvragend wat mensen aantrekt in deze dorre, steenachtige en primitieve omgeving.
Na enige tijd is er echter nergens meer een zichtbaar teken van leven te bekennen, valt ons navigatiesysteem uit en heeft de gsm geen bereik meer. Eerlijk gezegd vind ik het een bijzondere gewaarwording om volledig overgeleverd te zijn aan de natuurlijke elementen en de totale eenzaamheid en neem ik alle indrukken uit de omgeving diep in mij op.
Mijn man daarentegen vindt de gedachte om eenzaam zonder navigatie- of telecommunicatiehulpmiddelen met zijn hele gezin de woestijn te doorkruisen een angstaanjagende gedachte. Dat vertelt hij mij op dat moment niet om mij niet ongerust te maken of om niet als een watje over te komen. In gedachten ziet hij waarschijnlijk allerlei angstaanjagende scenario's voor zich, want we ontmoeten urenlang werkelijk geen enkele sterveling.
Terwijl hij met het angstzweet op zijn voorhoofd, in zijn handen en wellicht in zijn bilnaad naast mij zit, stuur ik de jeep volkomen relaxed met een ultiem vrijheidsgevoel over de woestijnweg waar geen einde aan lijkt te komen. Vergezeld door Kid Rock die zijn 'Sweet home Alabama' samen met mij bezingt, geniet ik van elke kilometer die we in dit totale isolement afleggen.
Tegen de avondschemering, als de ondergaande zon de nog steeds zinderende lucht in een mengeling van roze en oranje tinten kleurt, verrijst vanuit het niets ineens een complete stad voor ons. We arriveren in de meest zondige stad op aarde: Sin City, oftewel de grootste gokstad Las Vegas, en kijken onze ogen uit in deze overvloedig verlichte metropool, die vanuit het universum nog zichtbaar moet zijn.
Op deze plaats is stilte een onbekend begrip en ratelen gokkasten onophoudend, soms hun inhoud uitspuwend, maar meestal gulzig inslikkend. Overal lijkt geluid en licht vandaan te komen; dit audiovisuele schouwspel prikkelt al onze zintuigen.
De hoofdoorzaak van het broeikaseffect is meteen ook duidelijk; ik weet met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid dat op de strip van Las Vegas geen spaarlampen gebruikt worden. Het overschakelen naar energiezuinige lichtbronnen in Vegas lijkt me een doeltreffend voorstel voor de volgende klimaatconferentie.
Hoewel we geen grote gokkers zijn, besluiten we toch in één van de vele casino's een dollar ertegen aan te gooien, echter zonder bevredigend resultaat. Aan de pracht en praal te zien, trekken de casino's uiteindelijk aan het langste eind. The bank wins… Althans vóór de kredietcrisis, die dan nog niet heeft toegeslagen.
We hoeven niet veel kennis te hebben van non-verbale communicatie om aan de verbeten houding en gezichten van onze 'medegokkers' af te lezen dat we niet de enige verliezers zijn.
Las Vegas, wat een stad! Met geen pen te beschrijven en alleen in superlatieven uit te drukken. Hier geldt zeker niet less is more, dat trouwens tot nu toe nergens van toepassing is op hetgeen we tijdens onze rondreis door de Verenigde Staten gezien hebben..
Zelfs de temperatuur is 's avonds minimaal 30 graden Celsius en deze droge hitte voelt alsof een föhn continue in je gezicht blaast.
Nog enigszins verdoofd door de vele indrukken uit deze stad die nooit slaapt, vervolgen we na twee dagen onze doorreis naar een nieuwe bestemming. Een paar dollar lichter, een onvergetelijke herinnering rijker en absoluut een zonde waard!
Over Carla
Samen met man Jos en dochters Kim en Susan maakt Carla Engelen een rondreis door de USA. Ze beginnen aan de westkust en doorkruisen Californië, Nevada, Utah en Arizona. 4800 kilometer.
