Universal Suspense
De straat der wanhopige huisvrouwen bevindt zich in Hollywood. Om precies te zijn in de Universal Studios. In een soort intercity op luchtbanden rijden we langs diverse sets van de beroemde filmstudio's.
Op deze manier belanden we ook in Wisteria Lane, het domein van de desperate housewives, waar niets is wat het lijkt te zijn en iedereen zijn geheim heeft.
Op de set wordt er gefilmd, maar we zien geen enkele huisvrouw in actie. Voor mijn wederhelft waarschijnlijk een herkenbare situatie. Het decor van deze serie is vroeger onder andere gebruikt voor de klassieker Psycho van the Master of Suspense, Alfred Hitchcock.
Toen ik als kind deze horrorfilm voor het eerst op tv zag, was ik diep onder de indruk. Waarschijnlijk was ik volgens de toen geldende filmkeuring nog te jong om te kijken naar dit soort 'X-rated', oftewel 'strikt volwassen' films, die volgens de heersende christelijke moraal debet waren aan de verloedering van de maatschappij. Grandmaster H. had een slechte invloed op reine kinderzieltjes, maar dat kon mij niet deren. Ik keek toch.
Norman Bates heeft sindsdien een onuitwisbare indruk op mij gemaakt. Vanaf toen durfde ik lange tijd alleen nog maar met geopende gordijnen te douchen.
Omdat volgens sommige filmkeuringen veertien messteken in die beruchte douchescène te gortig waren, moest Hitchcock er noodgedwongen een groot aantal steken uit knippen. Overigens met hetzelfde eindresultaat.
Norman blijkt vijftig jaar na dato nog steeds last te hebben van zijn psychopathische trekje. Ineens duikt hij vanuit het niets op en rent, zwaaiend met een bebloed steekwapen in zijn hand (zo te zien geen schilmesje), in onze richting. Geen wonder dat Lynette, Susan, Gabrielle en Bree zich wanhopig achter hun voordeuren in Wisteria Lane hebben teruggetrokken. Je zult maar zo'n gestoorde buurman hebben!
In de verte ontwaren we het beruchte motel, dat omgeven is door een bijna serene rust en alleen vergezeld wordt door het karakteristieke huis op de heuvel, weliswaar minder onheilspellend dan in zwart-wit tinten, maar nog altijd imponerend. En daar, half verscholen achter één van de donkere ramen, zit zij.
Haar pose is al een halve eeuw onveranderd. Elke vorm van spiertonus ontbreekt. Achter het raam zit de moeder van Norman Bates. Verkrampt en stijf. Wie had gedacht dat ik haar ooit in levenden lijve zou kunnen aanschouwen? Tenminste, als Norman niet te dicht in mijn buurt komt met zijn kapmes. Gelukkig geeft de 'machinist' een flinke stroop gas en vervolgen we de rondrit langs diverse filmstudio's. Aan weerszijden van de route staan façades opgesteld. Hele straten van westerndorpen, werelddelen en steden zijn nagebouwd. Alleen de voorkanten zijn zichtbaar, erachter bevindt zich een loze ruimte, bijna symbolisch voor de ethiek vanHollywood, waarbij alleen de buitenkant telt.
Maar wat maakt het uit? Is film niet entertainment, ontspanning, fantasie, een vlucht uit de werkelijkheid, of het nu een sprookje of nachtmerrie, diepzinnig of oppervlakkig is?
Een dag in het themapark Hollywood Universal Studios is een unieke ervaring. Er is zoveel te zien en te beleven. Op mij maken de studio's, de sets en shows de meeste indruk. Als kind was ik al door 'de film' gefascineerd en wilde ik ofwel actrice worden, of dierenarts.
Het lot voerde mij echter noch op de planken of het witte doek, noch in veterinaire richting. Mijn roeping lag op kantoor. Helaas geen groot avontuur voor een liefhebber van suspense.
Maar gelukkig ook geen douchescènes!
Over Carla
Samen met man Jos en dochters Kim en Susan maakt Carla Engelen een rondreis door de USA. Ze beginnen aan de westkust en doorkruisen Californië, Nevada, Utah en Arizona. 4800 kilometer.
