Leaving Las Vegas
De reis vanuit Las Vegas naar St. George, waarbij we de staatsgrens van Nevada naar Utah passeren, verloopt voorspoedig en duurt gelukkig niet lang, omdat we grotendeels over de highway rijden.
We kunnen daarom al vroeg inchecken in de Ramada Inn. We besluiten niet naar Zion National Park te gaan, maar er een rustdag van te maken.
Deze pauze is een welkome onderbreking van ons tijdelijke nomadenbestaan, dat me overigens uitstekend bevalt, in het westen van de USA.
Even later nestel ik me, voorzien van een koel drankje, aan de rand van het hotelzwembad in een luie stoel. Met gevaar voor eigen leven, zo blijkt.
Een enorme naaldboom werpt niet alleen zijn warme schaduw over me heen, maar laat ook joekels van dennenappels rakelings langs mijn hoofd scheren. Dat verklaart meteen waarom dit lommerrijke plekje nog vrij is. Het bevreemdt me dat hier geen waarschuwing hangt: 'Taking place under this tree is at your own risk'.
Amerikanen willen zich voor alle potentiële risico's indekken en daarom zie je overal waarschuwingsborden met teksten als: 'Caution! Attention! Warning! DO NOT … This … contains chemical substances, that can cause cancer!'
Het lot is mij echter gunstig gezind, want op miraculeuze wijze loop ik geen schedelbasisfractuur op onder de ruiende conifeer. Dat scheelt weer een lawsuit.
's Avonds dineren we bij de plaatselijke Italiaanse culinaire Overtoom; voordat we ons tafeltje bereiken nadat we besteld hebben, wordt het eten al geserveerd.
Na het aanbod van MacDonalds, Burger King, Kentucky Fried Chicken, Debby's, Wendy's en andere fastfood varianten is de spaghetti bolognese presto een aangename afwisseling op het menu.
Wat op eetgebied beslist alle mogelijke verbeelding te boven gaat is breakfast in Vegas. Vanmorgen hadden we voor ons ontbijt in het Palace Station Hotel in Las Vegas, de keuze uit ontelbare soorten gebak, brood, ei, zoet beleg, pancakes, pasta's, hamburgers, worstjes, warme gerechten, ijs, yoghurt, cornflakes, toetjes en fruit.
Mijn nuchtere maag is gewend aan een boterham met kaas en kan geen grote hoeveelheden verstouwen. Ik ben een uitzondering, want de hier aanwezige magen blijken allesbehalve gevoelig te zijn voor dit gigantische ontbijtbuffet, waarvan de prijs omgekeerd evenredig is aan het aanbod. De strijd tegen ondervoeding hoeft niet duur te zijn. Voor maar $ 3,99 sluit je elk mogelijk risico hierop helemaal uit.
De snelle en goedkope eetcultuur werpt haar vruchten af. Het is niet verwonderlijk dat er in dit land zoveel mensen kampen met overgewicht. Op elke straathoek liggen eetbare verleidingen op de loer, van verre al aangekondigd via enorme borden.
Je moet stevig in je schoenen staan om dat immense voedselaanbod te weerstaan. De meeste mensen staan dan ook letterlijk stevig in hun schoenen. Uit eten gaan is hier zo goedkoop dat het bijna niet loont om zelf te koken. De energiekosten voor het bereiden van een maaltijd zijn hoger dan de rekening voor een uitgebreid etentje in een fastfood restaurant.
Ook de hoeveelheden zijn, zeker voor Nederlandse begrippen, enorm. Je krijgt in elk geval waar voor je geld.
Echt alles is hier groot: het landschap, de afstanden, de mensen, de auto's, de consumpties.
Inmiddels is het avond geworden en bevinden mijn lief en onze meiden zich al in een diepe slaaptoestand. Vanuit ons hotelkamerraam staar ik naar buiten, omhoog. Zelfs de maan lijkt van hieruit gezien groter dan bij ons…
Over Carla
Samen met man Jos en dochters Kim en Susan maakt Carla Engelen een rondreis door de USA. Ze beginnen aan de westkust en doorkruisen Californië, Nevada, Utah en Arizona. 4800 kilometer.
