In September 1998 maakte ik met een tiental studiegenoten een onvergetelijke reis naar de pacific north west van de Verenigde Staten. Op een zondag vertrokken met United Airlines richting Washington Dulles. De service aan boord was fantastisch en de LCD-schermpjes voor iedere stoel waren een uitkomst.
Great Plains
Na een uurtje of zeven gevlogen te hebben zijn we overgestapt op het vliegtuig richting Seattle. Het maakte op mij een onvergetelijke indruk om over de Great Plains te vliegen. Vanaf Chicago/Minneapolis tot aan Seattle is geen stad meer te bekennen. Vooral de mooie natuur van Montana is vanuit het vliegtuig schitterend te zien (meren, bergen en Bossen).
Na aankomst op Seatac Airport, hebben we de auto's opgehaald en zijn we richting Kirkland gereden , alwaar ons eerste overnachtingadres was (Motel 6 ). Na een onrustige nacht zijn we Seattle gaan bekijken en ik moet zeggen dat dit een erg leuke stad is. De Pike Place market is heel erg geinig met al die lokale visboeren, natuurlijk is de skyline erg indrukwekkend, maar vooral de ligging van Seattle zal je verbazen. In de verte zie je Mount Rainier National Park als het ware over de stad waken. Samen met het heerlijke weer (het schijnt dat de washingtonians zelf het fabeltje in de wereld brengen dat het er altijd regent, om de schoonheid van de staat zoveel mogelijk geheim te houden, Ze zijn overigens erg gastvrij), zorgde mijn eerste rondwandeling door een Amerikaanse stad voor een onvergetelijke ervaring.
Bellevue, Gatestown
Na Seattle bekeken te hebben , hebben we onderweg nog even het huis van ons aller Bill Gates in Bellevue bekeken waarna we lekker hebben gegeten bij een lokaal restaurant in Kirkland (Leuk toeristenplaatsje trouwens). De volgende dag hebben we (het was immers een studiereis) het bedrijfje van Gates in Redmond bekeken, maar erg veel indruk heeft dit niet gemaakt. Het hoofdkantoor is opgebouwd vanuit de campusgedachte (veel groen, weinig hoogbouw), hierdoor lijkt het allemaal vrij kleinschalig, maar misschien is dat juist wel het indrukwekkende. Verder een vrij hoog nerds gehalte in en rond het bedrijf. Dat deze freaks verantwoordelijk zijn voor het machtigste bedrijf (nu nog ) in de wereld geeft mij niet echt een bevredigend gevoel.
Maar goed, Vanuit Kirkland met frisse moed naar Olympia, de hoofdstad van Washington vertrokken. Dit is niet meer dan een vriendelijk provinciestadje waar verder weinig te beleven valt. Het state capitol is echter indrukwekkend en zeker een bezoekje waard (ik had er nog nooit een gezien vandaar).
Dezelfde middag nog zijn we verder gereden richting Tacoma, een van de grotere havensteden van Amerika. Hier valt echter ook weinig over te zeggen. De mensen waren aardig, het eten en het weer was goed, maar de stad op zich verschilt niet veel van pak hem beet Tilburg, Arnhem of Enschede.
Gauw verder maar weer. Na een overnachting in een motel 6 bij Tacoma besloten we via de kustweg langs de Pacific naar Portland, Oregon te rijden. Hoer hebben we absoluut geen spijt van gehad, want de natuur was hier echt overweldigend. Heerlijk uitgewaaid langs de kustlijn, lekker gegeten in Astoria, met de bekende brug over de Willamitty. Daarna verder gereden richting Portland. Portland is ook een havenstad en staat net als Seattle bekend om het goede leef klimaat. De steden worden beschouwd als de meest europees getinte van amerika. Portland is ook een leuke stad. er hangt een beetje een jaren zestig sfeertje met muzikanten in de straten en terrasjes voor de restaurants. Wanneer je s'avonds een wandeling langs de rivier maakt is de skyline ook prachtig. op zo'n moment met allemaal aardige Amerikanen om je heen kun je je voorstellen dat het best goed leven is in een stad als deze.
St. Helens
Wij moesten echter verder en zetten onze koers in de richting van Mount St Helens. Wat hier gebeurt is echt onvoorstelbaar. Reeds 30 km. vanaf de vulkaan krater zijn alle bomen (nog steeds!!!!) als luciferhoutjes afgebroken. Niets, maar dan ook niets is na de uitbarsting in 1980 overeind blijven staan. Er kwam bij de explosie geloof ik een kracht vrij zo groot als 20.000!! atoombommen. De natuur begint nu na al die jaren weer een beetje op te krabbelen en aan de boorden van allerlei kleine meertjes die ontstaan zijn is het goed toeven . je waant je af en toe een figurant in een indianenfilm.
Na Mount St Helens eerst weer terug naar Portland voor de overnachting. Het Motel 6 lag tussen de luchthaven en de treinterminal in dus daar hebben we best last van gehad.
Spokane
De volgende dag stond de lange rit richting Spokane op het programma. Na eerst een aantal uren langs de columbia rivier te hebben gereden werd het landschap steeds droger en vlakker. Op bepaalde plaatsen had je echt het idee in de middle of nowhere te zijn , en ik als rasechte Hollander had dit gevoel nog nooit eerder zo meegemaakt. In Nederland kun je (zelfs in het noordelijkste puntje van Groningen)altijd wel een kerktoren of iets dergelijks zien. Maar deze overweldigende verlatenheid maakte diepe indruk op me. Het gaf mij in ieder een lekker, vreemdgenoeg veilig gevoel.
Spokane is een stad die mijns inziens een beetje onderschat wordt. Natuurlijk de stad ligt overal vrij ver vandaan , maar er is echt best veel te zien en te doen. Allereerst is er natuurlijk het redelijk drukke studentenleven met alle geneugten van dien. Maar ook in het stadscentrum is veel te doen. In het kader van de expo 1972 zijn een aantal fabrieken weggesloopt en daarvoor in de plaats is een prachtig stadspark gekomen, waar het goed toeven is. Het centrum heeft niet het drukke en cosmopolitische van Seattle of Portland, maar de skyline geeft je toch het gevoel in een redelijk grote stad te zijn. ( de inwoners zeggen dan ook trots dat Spokane met zijn 170.000 inwoners de grootste stad is tussen Seattle en Minneapolis/St.Paul. Mocht je in Washington state zijn en je houdt er van om steden te bekijken dan vindt ik Spokane zeker de moeite waard voor een bezoek.
Goulee Dam
Na 3 dagen Spokane weer verder gereisd naar het Westen. Dit maal stond de grand Goulee dam op het programma. De dam op zich is niet eens zo indrukwekkend, alhoewel het wel de grootste betonkolos van de Verenigde Staten is, maar de rondleiding door het binnenste van de dam maakte duidelijk wat de kracht van water kan doen.
S'avonds was er een laser show bij de dam. Ik houd nooit zo erg van dergelijke attracties, maar dit was best aardig.
We hebben overnacht in electric city, een gehucht aan de boorden van de Columbia river, waarin we heerlijk gezwommen hebben. De natuur hier bleef prachtig.
De volgende dag zijn we via het Cascades National Park (echt onvergetelijk) naar Vancouver in Canada gereden. Ik denk niet dat het natuurschoon dat je in de Cascades aantreft kan worden overtroffen. Wie van schitterende heldere meren, stromende rivieren vol forel, Bossen , Prachtige bloemen en af en toe een grizzly beer houdt, moet dit eens in zijn leven gezien hebben. in een woord prachtig.
Vancouver
Maar goed, we waren dus op weg naar Vancouver. Een stad die altijd de hemel in wordt geprezen om zijn unieke combinatie van natuur, stedelijke allure en vriendelijke mensen. Nou, ik kan het bevestigen. Het is allereerst een enorm mooie stad. Stanley park, de skyline, het is allemaal even prachtig. Maar zorg wel dat je niet met je auto in de verkeerschaos van de spits terecht komt. Ik ben veel gewend, ook in Enschede hebben we al een fileprobleem (haha), maar dit slaat echt alle records. We hebben gewoon drie uur!!!langs nagenoeg stilgestaan.
De volgende dagen hebben we echter steeds gebruik gemaakt van de skytrain en dan ben je in een half uurtje downtown Vancouver. Probeer het uitgaansleven maar eens, je verdwaalt erin, zo leuk is het er.
Na Vancouver was het weer tijd om richting Seattle te gaan. Onze trip van 2 en een halve week zat er weer bijna op.
De huisreis verliep voorspoedig mede omdat de drank aan boord rijkelijk vloeide. Deze reis is mij duidelijk geworden, dat Amerika voor mij haast het beloofde land is. Hoewel ik er niet zou willen wonen (Nederland en mijn familie en vrienden zijn me te lief), ga ik wel weer terug.
