Ik heb het toch wel grote geluk om een aantal kennissen te hebben in de V.S. Al deze kennissen (sommige intussen erg goede vrienden) heb ik leren kennen via het internet. Het mooie hiervan, naast de vriendschap uiteraard, is toch wel het feit dat ze zonder uitzondering ontzettend gastvrij zijn.
Yonkers en Upstate
Zo ben ik in september jl. afgereisd naar New York voor een 2 weeks bezoek. De eerste week zou ik doorbrengen in Yonkers (ligt tegen New York City aan) en de tweede week was 'Upstate' aan de beurt.
Je reist dan af met wederom een heleboel vooroordelen, ondanks het feit dat je in 1996 Florida hebt bezocht. Nou ja, bezocht... meer doorgeracet als het ware. 1 week de tijd (Bike Week, Daytona Beach _ Harley-Davidson evenement) en zo veel mogelijk proberen te zien tussen het geronk van motoren door.
Eerlijk is eerlijk: zodra je het vliegveld af bent en de avondspits induikt dan is de eerste gedachte toch echt wel: wow, DRUK. Ontzettend veel taxi's en getoeter, dus tot zover voldoet NYC aan alle verwachtingen zoals je die voor jezelf min of meer hebt gekweekt door het kijken naar de talloze series die zich in deze stad afspelen. Dan, na een 45 minuten rijden valt opeens op dat het eigenlijk stukken rustiger wordt. De heuvels die in de stad aan het zicht onttrokken werden door de hoogbouw kun je rondom zien liggen. Zodra je Yonkers binnenkomt en je je in de wat rustigere wijk bevind, heb je eigenlijk geen moment het idee dat je zo dicht bij een wereldstad als NYC bent.
Moe van het reizen besluit je dan om na het eten maar snel te gaan slapen om wat energie voor de volgende dag te krijgen. Mijn gastheer moest de rest van de week nog gewoon werken en ik had daar ook op aangedrongen, want zelf een stad ontdekken is eigenlijk hartstikke leuk.
Dunkin' donuts
Zogezegd zogedaan en dus de volgende ochtend gewoon naar de eerste de beste bushalte gelopen om daar een bus richting White Plains te nemen. De eerste echte grotere voorstad na Yonkers zeg maar. Het was nog vroeg, dus de ochtendspits in volle gang. Ik keek het verkeer eens een tijdje aan en vond het eigenlijk veel leuker om maar eens te beginnen met een wandeling. Na ongeveer 20 minuten NAAST de bus te hebben gelopen die door het verkeer amper vooruit kwam zag ik het uithangbord dat de maag deed knorren: DUNKIN' DONUTS!
Thuis eet ik dat spul niet eens, maar goed, je bent op vakantie niet waar. Een drukte van belang.. ongelooflijk. Bagel (soort van rond broodje) en koffie gekocht en een plaatsje achter het raam gezocht. Dan raak je al snel in gesprek met degene die naast je zit natuurlijk en hij vertelde me dat deze zaak 's-morgens om 5 uur open gaat en dat er dan dus al een rij voor de deur staat. Het is een komen en gaan van snelle zakenjongens, even snelle vrouwen, moeders met kinderen en ga zo maar door. Bagel in de mond, bagel in een zakje, koffie in de hand en hup, weer de wagen in. Koffie in de daarvoor bestemde houder, want zeg nou zelf: eten doe je toch IN de file?
Met gevulde maag weer op stap. Het verkeer was intussen weer wat rustiger geworden, dus de bus werd zowaar een aantrekkelijk alternatief voor het lopen. Temeer daar het al behoorlijk warm was geworden (in New York bestaat er nog zoiets als Indian Summer, ondanks El Nino, die overal de schuld van krijgt). Geen gezeur met strippenkaarten en zones: gewoon 1 vaste prijs: 2,40$ en gepast betalen. Voor dat tarief kun je 1 halte verder maar ook tot het eind. Het eind was in dit geval het busstation van White Plains. In White Plains is genoeg te zien. Vooral de 2 'Malls' zijn een lust voor het oog. Prachtig, in 1 woord.
Zo bracht ik verder elke dag een beetje door (met busreizen naar de omliggende steden en stadjes) en zorgde er voor dat ik rond 5 uur weer terug was. Mijn gastheer pikte me dan op en dan was het eten geblazen. Met een groep van minimaal 5 man gingen we op stap, op zoek naar een geschikte eetgelegenheid. De heren konden hierover oeverloos discussiëren maar over 1 ding waren ze het eens: je moet de hotdogs van Gray's Papaya hebben geproefd.
Gray's Papaya, downtown NY is een belevenis op zich. Gelegen op een hoek is het een soort van doorloop waar je tijdens het passeren even een aantal hotdogs meepakt, ze versiert met de gebruikelijke mosterd & ketchup en je je daarna als buitenlander verbaasd afvraagt waarom ze er in hemelsnaam maar 50 cent voor vragen! 6 hotdogs later zit je dan wel vol (het zijn ECHT maar kleine broodjes en worstjes, maar ja...mijn vrouw geloofde dat ook al niet) en is een eindje lopen een goede manier om e.e.a. te verwerken.
Daar loop je dan... midden in NY... alles hoog en groot zover je kijkt. Maar waarom voel je je niet onveilig? Waarom voel je eigenlijk vreselijk op je gemak? Inderdaad.. weer 1 van de vooroordelen die je beslist niet moet hebben als je naar deze stad afreist. Geloof me, in de koop-goot in Rotterdam voel ik me minder prettig dan in de West Side van NYC. Uiteraard was het enkele jaren geleden allemaal een beetje anders. Er is meer politie dan voorheen en men is ook gemachtigd om hard op te treden. Een nieuw beleid, waar niet iedereen het mee eens is, maar wel bijzonder effectief.
Had me vooraf voorgenomen om vooral niet de toerist uit te gaan hangen, dus ondanks dat ik een week in NYC heb doorgebracht, heb ik o.a. niet gezien:
- Empire State Building
- Chrysler Building
- Vrijheidsbeeld
Volgende keer beter, zullen we maar zeggen.
The Bronx
Het kantoor (eenmanszaak) van mijn 'host' lag midden in The Bronx. Ik had het kogelvrije vest bij wijze van spreken al uit de wagen gehaald, maar ook hier gold weer: enkele jaren geleden was het allemaal een beetje hopeloos maar nu hebben ze het lek min of meer boven. De sociale controle is enorm gestegen. Ook hier begint het respect voor de politie weer terug te komen, met alle goede gevolgen van dien.
Het eerste weekend beloofde spectaculair te worden (als je van motorrijden houd, tenminste). Ben fanatiek Harley rijder (of liever gezegd: WAS een fanatiek rijder, want in mei 98 ben ik onvrijwillig afgestapt na een wat rare manoeuvre van een mede weggebruiker). De Harley fabriek in York, Pennsylvania hield open huis. Dat vroeg natuurlijk om een bezoek en dat was precies wat we vooraf al gepland hadden. Mijn gastheer heeft zelf 3 Harleys, dus ik kon nog zelf rijden ook! Zaterdagmorgen in alle vroegte vertrokken. Over de Tappenzee Bridge richting New Jersey, waar het vreselijk mistig en koud was trouwens.
Dat waren we allemaal weer snel vergeten toen we eenmaal, na een slordige 300 mijl, aankwamen in Pennsylvania. De zon brak door en al snel reden we in ons T-shirt 30 (!) graden... heerlijk.
Diezelfde middag de fabriek bezocht en daarna weer snel op de motor voor een eerste verkenning van het gebied. Maïs witte silo's, boerderijen.. eindeloze heuvels... werkelijk schitterend. 'Dutch Country' wordt het ook wel genoemd en ook de befaamde 'Amish people' kun je hier zomaar tegen het lijf c.q. rijtuig lopen.
Via een enorme omweg weer richting New York City. Prachtige rit door de bossen die door de aanstormende herfst haast in brand leken te staan. Zo veel kleuren, werkelijk magnifiek. Dat maakte het contrast met de George Washington Bridge des te groter. 5-6 rijen dik, 2 lagen boven elkaar en daar zit je dan tussen met je motor. Niemand stoort zich aan het feit dat het zondag is en dat ze eigenlijk thuis behoren te zijn om de auto te wassen. Maar goed, ook dit moet je dan een keer meegemaakt hebben en als je er uiteindelijk zonder kleerscheuren vanaf komt is het eigenlijk best een kick.
Dit vormde de afsluiting van een fantastische 1e week in New York.. en het beste moest nog komen!
De volgende dag vroeg richting JFK om door te vliegen naar Albany, de hoofdstad van de staat New York. Een vlucht van ca. 40 minuten en je gaat niet te hoog, dus het uitzicht is prima. Daar had ik een gastvrouw en we moesten vanaf Albany nog een klein uurtje westwaarts om in Oneonta aan te komen. Ook hier verbleef ik bij de familie thuis en het was erg leuk om eens te zien hoe een familie daar leeft, woont en werkt.
Draaide eigenlijk al zeer snel met de hele bups mee en voor mij zijn dat de leukste vakanties die er zijn. Op die manier zie je echt goed wat het 'daily life' daar voorstelt. De natuur is werkelijk fantastisch. Meren, bergen, parken, noem maar op. Elke dag nadat we de kinderen bij de school c.q. oppas hadden afgeleverd, gingen we op pad. Eerst naar Howe Caverns, een grottenformatie op ongeveer een 40 minuten rijden vanaf Oneonta. Weer eens wat anders dan de grotten van Han zal ik maar zeggen.
Alles schitterend uitgelicht met gekleurde lampen, leuke gids en beslist de moeite waard!
Volgende dag wat verder weg, terug richting Albany en nog iets meer oostwaarts om te eindigen bij 'Lake Minewaska'. Ik heb nog nooit van mijn leven een meer gezien dat zo helder was als dit. 7 tot 8 meter diep en nog keek je zonder problemen tot op de bodem. We brachten vrijwel de gehele middag in dit park door totdat er tegen 7 uur 's-avonds werd omgeroepen: 'The park closes in half an hour. Please return to your vehicle'. Dat hebben we dan maar gedaan, ondanks dat een avondje sterren kijken heel erg verleidelijk was. Door de droogte van de afgelopen maanden waren vrijwel alle watervallen gereduceerd tot zielige straaltjes. Dat was erg jammer natuurlijk, maar desalniettemin was het bijzonder de moeite waard.
Fingerlakes
Derde dag richting de 'Fingerlakes', het noordwesten dus. Hier vind je o.a. enkele beroemde New Yorkse wijnchateaus. Geen kasteeltjes er bij natuurlijk, maar wijn maken kunnen ze. Elke 'winery' beschikt over een proeflokaal. Hier kun je op een lijstje b.v. 8 van de 16 wijnen aankruisen om te proeven (degene met wie je daar bent kruist natuurlijk alle andere wijnen aan, maar dat lijkt me duidelijk!). Proeven, cijfer geven en uiteindelijk met de twee beste flessen naar buiten. Als je per persoon 1 fles koopt is de hele proeverij gratis. Geen fles betekent dat je 1 dollar voor het proeven moet betalen.
Wat te doen daarna zult U vragen? Wel, op naar de volgende wijngaard natuurlijk. Er zijn er meerdere en allemaal maken ze hun eigen, specifieke wijnen.
Na al het gereis van de afgelopen dagen waren we behoorlijk afgepeigerd (afstanden tot 1000 kilometer per dagen waren geen uitzondering) en we bleven enkele dagen hangen in Oneonta, City of the Hills - www.oneonta.net
In het weekend zijn we afgereisd naar Lake George, het zomerse vakantie oord voor de Upstate New Yorkers. Nu erg rustig, maar het is duidelijk hoe het er tijdens de zomerdagen aan toe gaat. Gezellig stadje en beslist de moeite waard om eens te bezoeken.
Zo rijdend door de staat valt op hoe veel Nederlands invloeden we daar terug kunnen vinden. Op het traject van Oneonta naar Albany bijvoorbeeld, passeren we binnen het uur Rotterdam, Amsterdam en Middelburgh! Verder valt de Victoriaanse bouwstijl op. Prachtige, vaak witte houten huizen, met de befaamde 'porch' en schommelbank. Helaas komt aan alles een eind, zo ook aan deze trip. 2 weken gaan voorbij alsof het 2 dagen zijn en zoals zoveel mensen zeggen moet je minimaal 6 weken de tijd hebben, waar je ook naar toe gaat in de V.S.
Ik las vandaag toevallig het stukje over dit tijdschrift in het Algemeen Dagblad en de uitgever / redacteur heeft helemaal gelijk als hij zegt dat de meeste mensen niet eens weten waar ze over praten als ze beginnen over de V.S.
De meeste meningen zijn gebaseerd op wat ze zien op de T.V. Waar ik ook kwam was men oprecht vriendelijk en zo erg is het nu ook weer niet als je constant hoort: hi, how are you doing today? Alles beter dan de vaak nukkige verkoper in een willekeurige Nederlandse zaak vind ik!
