Hoewel Amerika geldt als het autoland bij uitstek, is het er goed fietsen. De grootte en de grootsheid van het land maken het bedwingen van die eindeloze verten met de kracht van je benen een uitdaging voor de kleine, nietige fietser.
Wie dat wil ervaren, dient wel een aantal zaken in het oog houden. Om te beginnen die auto: u kunt er maar beter rekening mee houden. Vrijwel alle wegen staan voor u open, en, hoewel dat per staat en zelfs per county kan verschillen, ze zijn over het algemeen goed geplaveid.
Goede zichtbaarheid
Maar in principe zijn ze alleen voor auto's aangelegd en niet voor u. Goede zichtbaarheid is daarom belangrijk, bijvoorbeeld door lichte kleding te dragen, een helm op te zetten en een veiligheidsdriehoek achterop te monteren. Ook een spiegeltje is handig, mede om filevorming achter je fiets te voorkomen - even afstappen is dan de enige remedie. Fietspaden zijn er wel, maar vooral in op recreatie gerichte gebieden. Meestal fietst u dus gewoon op de shoulder, de strook wegdek rechts van de reflectielijn. De breedte daarvan varieert van een paar decimeter tot een ruime vluchtstrook. Steeds meer staten, vooral die in het westen van het land, houden rekening met de fietser, maar in het oosten is het behelpen. De autosnelweg kan niet altijd vermeden worden. Past u vooral ook op voor de verradelijke rioolroosters met sleuven in de lengterichting van de weg.
Niet alleen de afstanden in Amerika zijn extreem, ook het weer kan nogal variëren. Zeker 's zomers is het een warm land. Een goede zonnebrandcrème is echt niet overdreven en het is onverstandig om te veel huid bloot te stellen aan the blazing sun. En als u de Rockies overfietst, bijvoorbeeld de Hoosier Pass in Colorado, dan kunt u beneden bloedhitte verwachten, maar onderweg ook hagel, sneeuw en koude. In het oosten en zuiden is het 's zomers meestal klam en benauwd, ook 's avonds en 's nachts. De hoge luchtvochtigheid heeft bovendien het onaangename bijeffect dat geplakte lekken niet lang houden. De droogte die toeneemt naarmate u westwaarts gaat, heeft zo haar eigen voor- en nadelen. De vergezichten zijn in deze heldere lucht superbe, maar u loopt wel het risico ongemerkt meer te zweten dan u denkt. Het is zaak de bidons vaak te vullen. Op de Great Plains gelden de zon en de wolken als klok. Tegen een uur of twee 's middags vormen zich de eerste wolken, en aan het eind van de middag barst onveranderlijk het onweer los.
De fietser is kwetsbaar, en het is zaak om een onderkomen of een greppel te vinden om het noodweer te laten passeren. Erg lang duurt het nooit. Vooral in het Middenwesten hebben veel stadjes geen camping. Wel is er vaak een citypark: een speelweide met picknickbanken met een overkapping, en vaak ook elementaire, sanitaire voorzieningen. Meestal is het geen bezwaar om er ook te kamperen. In het algemeen zult u op campings moeten wennen aan de geluiden: stinkdieren, wasberen, coyotes en eekhoorns inspecteren de vuilnisbakken of maken anderszins lawaai. Als er beren zijn, dient u toiletspullen en etenswaren hoog in een boom te hangen en in geen geval in de tent te bewaren.
Onderweg zijn honden het vervelendste probleem. Amerikanen zijn erg praktisch ingesteld en daarvan profiteert ook de reiziger. Veel benzinestations hebben tevens een kleine supermarkt die tot laat in de avond open is - en ook 's zondags. U kunt er vaak ook uw eigen salade samenstellen en naar gewicht afrekenen. Wie in restaurants eten overhoudt, vraagt gewoon om een zogenoemde doggybag, en neemt het mee. Vrijwel overal kunt u al heel vroeg goed ontbijten. Hoewel Amerika niet zo massaal fietst als Nederland, is het er allesbehalve een onbekende sport. Uiteindelijk komt de mountainbike ervandaan. Coast-to-coast is de hoogst aangeschreven route voor de fietser.
Routes
De fietsorganisatie Adventure Cycling Association (tot 1994 Bikecentennial geheten) heeft drie routes hiervoor in kaart gebracht, met daarbij alle nodige informatie over uw bevoorrading. Ten slotte, veiligheid, het onderwerp dat de meeste vragen oproept. Aan het verkeer went u vanzelf. Persoonlijke veiligheid in een land waarin zelfs Amerikanen vragen of u zich op dat fietsje wel veilig voelt, is een kwestie van gevoel. Onveiligheid zit vooral in je hoofd. De ervaring van de meeste fietsers is er vooral een van vele aardige, oprecht belangstellende en hulpvaardige mensen. Dat Amerika voor de fietser een enorme kick is, hoeft nauwelijks betoog. Die wisselende landschappen, ieder met hun eigen klimaat, en dat ceremonieel om bij het passeren van weer een tijdzone je horloge te verzetten: it makes you feel great.
