Voor Zuiderlingen is de Burgeroorlog de belangrijkste gebeurtenis in hun geschiedenis. Geen bezoeker ontkomt aan het gevoel dat deze oorlog die duurde van 1861 tot 1865 niet honderddertig jaar geleden, maar gisteren werd beëindigd.
Zo praten mensen er over. In veel dorpen en steden staat een monument voor de gevallen soldaten, er zijn talloze slagvelden te bezoeken, maar u zult ook zien dat alles in termen van vòòr (ante-bellum) en na de oorlog (post-bellum) wordt geplaatst. De grote landhuizen zijn antebellum, de verloedering van het traditionele, ridderlijke, elegante Zuiden is postbellum.
Aristocratie
Het Gone-with-the-Wind nostalgische sfeertje wat vaak wordt opgewekt, verwijst naar een geïdealiseerde samenleving waarin een soort aristocratie het Zuiden runde, op een humane en geciviliseerde manier. Dat sfeertje miskent natuurlijk de geschiedenis van de zwarten en ook die van de meeste blanken, maar met name blanke Zuiderlingen verliezen zich graag in het idee dat 'hun land' een Gouden Eeuw kende. Als u iets hoort of leest over de Lost Cause, dan is dat waar het over gaat, inclusief het idee dat de Zuiderlingen iets is onthouden dat hen toekwam.
Scheidslijnen dwars door families
Nu was de Burgeroorlog ook een ingrijpende gebeurtenis. Zoals bij alle Burgeroorlogen liepen de scheidslijnen dwars door families en gezinnen heen, en vochten bewoners van dezelfde streek tegen elkaar aan verschillende zijden. Die kanten in de Burgeroorlog waren de Zuidelijke Staten, verenigd in wat ze de Confederatie noemden, en de Noordelijke Staten, verenigd in de Unie. Zuiderlingen zullen vaak zeggen dat de oorlog ging om de rechten van individuele staten tegenover de opgelegde orders van de federale overheid in Washington, maar dat is toch met andere woorden zeggen dat het Zuiden het recht wilde om de slavernij van de zwarte bevolking te handhaven.
Slavernij
De slavernij en de tegenstand ertegen in de noordelijke staten bleek een splijtzwam voor de nog jonge Verenigde Staten, die op dit terrein dus helemaal niet zo verenigd waren. Voor 1860 waren er al verscheidene uitbarstingen geweest, maar met de verkiezing van Abraham Lincoln tot president, in november 1860, kwam iemand in Washington die de eenheid van het land tot elke prijs wilde bewaren en waarvan het Zuiden meende dat hij hen vijandig gezind was. Daarna leek oorlog onvermijdelijk en South Carolina was in december 1860 de eerste staat die zich afscheidde. Na militaire schermutselingen begin 1861 escaleerde de zaak en scheidden ook de andere zuidelijke staten zich af.
Grote veldslagen
In vijf jaar van oorlog werden enorme verwoestingen aangericht, vooral in het Zuiden waar de grote veldslagen plaatsvonden. Meer dan een half miljoen mensen vonden de dood en in sommige veldslagen ging het met tienduizenden per dag tegelijk. Het Noorden slaagde er lange tijd niet in om zijn zaken op orde te krijgen maar kon dankzij zijn rijkdom en hoeveelheid mensen toch overleven. In 1863 vonden beslissende slagen plaats, zoals die beroemde en beruchte slag bij Gettysburg, toen de Zuiderlingen zich op noordelijk terrein waagden en verloren. Zie voor Gettysburg, Amerika 9404. Het Noorden probeerde steeds om achterom de Confederale Staten heen de rivier de Mississippi in handen te krijgen, en met de verovering van Vicksburg lukte dat in juli 1863. Uiteindelijk werd voorjaar 1865 de vrede getekend, een vrede die het land inderdaad bijeen hield maar wel tegen een erg hoge prijs.
Doordrenkt van geschiedenis
Voor het Zuiden begonnen toen donkere jaren van bezetting, frustatie en een pijnlijk ego. Men zegt wel eens dat tot Vietnam de Zuiderlingen de enige Amerikanen waren die wisten wat het was om een oorlog te verliezen. En inderdaad zijn ze het nooit vergeten. De confederale vlag, de Stars and Bars, een Andreaskruis met sterren, is er een teken van.
Het Zuiden is dus doordrenkt van de geschiedenis. U komt het overal tegen. In Mississippi, dat onomwonden koos voor de Zuiderlingen en zelfs voor een president van de Confederatie zorgde (Jefferson Davis, de senator van de staat), kijkt men er anders tegenaan dan in Tennessee dat verdeeld was en zowel soldaten voor het zuidelijke als het noordelijke leger leverde. Voor de bezoeker is van belang dat het veel en mooie musea oplevert en talloze historische plaatsen. De slagvelden uit de Burgeroorlog zijn daar een voorbeeld van.
Slagvelden
Wat is daar nu te zien, vraagt een argeloze bezoeker zich af? Nou, niet veel meer dan groene heuvels en monumenten. Maar het opmerkelijke is dat die omgeving plus de vaak uitmuntende tentoonstellingen over de slag het landschap doen leven. Het is verstandig om eerst de visitor centers te bezoeken want de Amerikanen zijn ongelooflijk goed in het her-creëren van de situaties op de slagvelden. De kennis die u daar opdoet, gecombineerd met de gewijde sfeer van de slagvelden, maakt het bezoek een unieke ervaring.
Re-enactments
Een van de manieren waarop de Zuiderlingen hun obsessie met de Burgeroorlog botvieren, is het naspelen van bepaalde slagen - re-enactments genaamd. Als u echt iets bijzonders wilt meemaken dan is het goed even te checken of er een plaatsvindt als u in de buurt bent.
