Het schiereiland van Monterey kent vier stadjes, van noord naar zuid: Monterey, Pacific Grove, Asilomar en Carmel. Monterey is de oude hoofdstad van Californië, onder de Spanjaarden en Mexicanen.
Na de Goldrush, de Amerikaanse overname en de verschuiving van het zwaartepunt van de staat werd het stadje min of meer vergeten. Toch heeft het nog aardige historische gebouwen, vooral in het centrum, niet ver van het toeristische waterfront. De moeite waard is het Monterey State Historic Park, een losse collectie van 35 plaatsen in de stad die samen het Path of History vormen. Rangers organiseren er wandeltochten met uitleg in de weekends.
Het Stevenson House, 530 Houston Street, herinnert aan de schrijver Robert Louis Stevenson, die hier enige tijd doorbracht. De Fisherman's Wharf is wat je noemt een tourist trap, maar wie vandaar de kust volgt naar Pacific Grove volgt wat sinds het boek van John Steinbeck Cannery Row heet. Wie een dag of wat op het schiereiland wil zoekbrengen, kan Monterey best als uitvalsbasis gebruiken.
17 Mile Drive
Vlak bij Ocean Avenue is de Carmel ingang van de Seventeen Mile Drive, een kustroute over het schiereiland naar Pacific Grove. Het is een tolweg, maar de prijs meer dan waard. Aan de weg staat onder meer de Lone Pine Cypress, een inderdaad eenzame cypres op een uitstekende rots.
Golfen bij Pebble Beach
Wie op Pebble Beach wil spelen, dient van tevoren te reserveren, anders is de kans op een tee time minimaal. Houdt rekening met het weer. In de winter is California geen Palma de Mallorca of Florida: het kan knap koud zijn, en aan de kust ook mistig. 's Zomers is het er altijd lekker, maar dat is vaak niet de tijd waarop toeristen een golfreis maken. Raadpleeg uw reisbureau.
De Lodge at Pebble Beach en de Inn at Spanish Bay zijn beide eigendom van Pebble Beach Properties. Ze bieden superdeluxe comfort en daar betaalt u ook voor. In de stadjes Carmel en Pacific Grove zijn uitstekende hotels te vinden, en ook bed & breakfasts voor een fractie van die prijs.
Monterey
Vlak voor de kust van Monterey, ten zuiden van San Francisco aan de Californische kust, ligt een bergrug die de Grand Canyon concurrentie aan zou kunnen doen. Hij ligt alleen onder het wateroppervlak, voor de kust. Maar door de diepte van de oceaan ter plekke, is er een weelderig en fascinerend zeeleven ontstaan, dat onder meer in Monterey's beroemde Aquarium te zien is.
Monterey is niet meer dan een klein vlekje, gelegen aan de immense Stille Oceaan. Vóór de stad echter ligt Monterey Bay, een flinke baai met zeeleven van onvoorstelbare gevarieerdheid. Monterey is het meest bekend door de werken van de schrijver en Nobelprijswinnaar John Steinbeck, vooral Cannerey Row, zijn verhaal over de visindustrie. Steinbeck gaf de visserij in de stad en de daarmee samenhangende economie een eeuwig leven. Monterey Bay is een deuk in de kust van California met een doorsnede van zo'n 32 kilometer. Op een heldere dag is het mogelijk Santa Cruz te zien liggen, aan de andere kant van de baai. Wat niet zichtbaar is, is de enorme trog onder het zeeoppervlak. Deze heeft de omvang en allure van de Grand Canyon en loopt dwars door de baai heen, waardoor het leven dat normaal alleen maar in de allerdiepste zee is te vinden, nu tot op een paar honderd meter van de kust komt.
Monterey Canyon
Op minder dan een kilometer van de kust, is de zee al negentig meter diep. De kloof die daar begint waaiert zeewaarts uit en ongeveer 175 van de kust is hij al meer dan drieduizend meter diep. Het landschap, onzichtbaar maar niet onmerkbaar, is een produkt, zoals heel California, van de San Andreas Fault, de breuklijn die zo vaak aardbevingen veroorzaakt. Dit landschap dateert van 25 tot 30 miljoen jaar geleden. Toen ontstond het ongeveer driehonderd kilometer verder naar het zuiden, en sindsdien wordt het langs de San Andreas Fault omhoog gedrukt.
De Monterey Canyon is een bron van koud, diep water, rijk in voedsel. Het opwellen van voedsel uit dode planten en dieren is de sleutel tot de vruchtbaarheid van de baai. Van maart tot oktober zorgen winden uit het noordwesten ervoor dat het oppervlaktewater de koude, zuidwaarts stromende California Current kan weerstaan. Maar daaronder rijst het water uit de Monterey Canyon naar de bovenlagen, omhoog gestuwd tegen zijn steile wanden.
De soep van plankton wordt minder dik als de wind uit het noordwesten in de herfst gaat liggen. Dat is overigens het seizoen voor scuba diving. In januari krijgt de baai te maken met de verwarmende invloed van de naar het noorden stromende Davidson Current. Wetenschappers omschrijven de baai wel als een ontmoetingsplaats van de subtropische en de gematigde klimaatzones, waar je meer leven te zien krijgt dan in elk van de twee zones op zich. Voor hen is Monterey Bay een microkosmos van de open oceaan, maar dan een die veel gemakkelijker te bestuderen valt.
Het natuurlijk leven is hier weelderig: zeeleeuwen, zeehonden, otters, zeeolifanten en zelfs enkele honderden grijzen walvissen die langs de kust zwemmen, soms dicht bij de haven.
Monterey Bay
Eigenlijk is de baai een immens national park, want u vindt hier een van de mooiste natuurgebieden van de Verenigde Staten en zeker een van de rijkste. De diersoorten die hier leven zijn niet te tellen. Duizenden ongewervelde dieren, honderden vissoorten, honderden vogels en een groot aantal zeezoogdieren leven in deze immense baai van zo'n tweehonderd kilometer tussen San Francisco en Monterey. De baai is een hoorn van overvloed voor marine biologen. Gelukkig wordt het leven hier tegenwoordig ook bijna net zo goed beschermd als in een nationaal park in het Monterey Bay National Marine Sanctuary.
Het zeeoppervlak is vaak bedekt met tapijten van kelp. Dit zeewier heeft de eigenaardigheid dat het groeit met een snelheid van liefst twaalf centimeter per dag en uiteindelijk een lengte bereikt van zo'n dertig meter. Als een storm een kelpbos wegslaat, is het binnen een paar seizoenen weer terug, in volle glorie.
Zonder deze gigantische algen zou de baai van Monterey niet zijn wat hij is. De ongewervelde zeedieren komen hier in enorme aantallen voor en vooral in onvoorstelbaar veel kleuren: zeesterren, zeeëgels, mosselen, zeeoren, anemonen en zeekomkommers zijn de meest voorkomende soorten. De vissen komen naar dit bos van kelp om zich voort te planten en zich te verbergen. Dat is ook het geval met de sardines van de Stille Oceaan, van zo'n dertig soorten van schelvissen en een paar haaiesoorten haaien. Soms komen witte haaien in de kelpbossen om te jagen op zeeleeuwen of jonge zeeolifanten. Er zijn zoveel gewone zeehonden en de zeeleeuwen in California dat ze geregeld te vinden zijn in de havens van San Francisco en Monterey.
Otters
Het meest aaibare dier van Californische kust is de zeeotter. Dit zijn de echte overlevers van de Stille Oceaan. De zeeotters waren bijna uitgestorven. Tot 1911 werd er druk op ze gejaagd vanwege hun huiden en het was in de jaren dertig dat de laatste groep in de omgeving van Big Sur werd gesignaleerd. Pas in de jaren zestig doken ze weer op in de baai van Monterey. Ze zijn nu een belangrijk studieobject van het aquarium. Er zijn er weer rond de 2500 in de wateren van California, maar dat waren er ooit meer dan 20.000.
Het is geen groot raadsel waarom otters deze leefomgeving plezierig vinden: ze moeten een kwart van hun eigen lichaamsgewicht per dag eten en daarvoor is een rijk leefmilieu wel handig. De terugkeer van de otters bevalt overigens niet iedereen: de vissers op zeeëgels en abalone, lekkernijen in Japan en een grotere exportwaarde vertegenwoordigend dan zalm, zijn minder gelukkig met de eetgewoonten van beestjes. Maar vooralsnog zijn de dieren goed beschermd, met acties om het beschermingsgebied uit te breiden over de rest van de kust van de Stille Oceaan.
Monterey Aquarium
Om dit zeeleven aan de wereld te presenteren, hebben de Amerikanen twee aquaria gebouwd. Eén bevindt zich in San Francisco in het Museum of Natural History in het Golden Gate Park. Maar veel interessanter en pedagogisch veel beter opgezet is het Monterey Aquarium. Dit succesvolle privé-museum is te danken aan een initiatief van David Packard, de stichter van Hewlett-Packard. Hij werd in Monterey geboren en twee van zijn dochters werken in de zeebiologie, zodat dit een voor de hand liggende manier was om het familiekapitaal op een zinvolle manier aan te wenden.
Het werd in 1984 geopend en wordt beschouwd als een van de belangrijkste musea van de Verenigde Staten. Als centrum van expositie van en informatie over het leven in de zee, heeft het vooral een educatieve en wetenschappelijke functie. Het maakt het mogelijk om zaken te ontdekken over het natuurlijke evenwicht in de zeeomgeving, specifiek in de baai van Monterey. Het is dan ook op zijn eigen regionale omgeving gericht. Het aquarium moest een dynamisch geheel worden, en men heeft geprobeerd om de golfbewegingen van de natuur in de baai hier te imiteren. Zo is er een kunstmatig kelpveld, dat via een pomp voorzien wordt van water uit de baai. De bezoeker kan daardoor onder het kelpbos kijken. Ook wordt het knallend effect van stormachtige golfslagen nagebootst.
Het Monterey Aquarium ligt aan Cannery Row, de historische wijk van Monterey, waar vroeger de visverwerkingsfabrieken stonden waarover John Steinbeck zijn bekende boek schreef. Het museum is gevestigd op de plaats waar toentertijd de grootste conservenfabriek stond, de Hovden Cannery. Monterey ligt aan Route One, de bekende kustroute die van de Canadese naar de Mexicaanse grens voert, vlak bij Carmel en Big Sur.
