Dagelijks zijn de redacteuren van Getaway Travel, de organisatie achter Amerika.nl, druk de leukste reisverhalen aan het tikken achter hun bureau. Tips worden uitgewisseld en herinneringen opgehaald. En dan breekt de vrijdagmiddagborrel aan.
De beste vakantiebestemmingen is natuurlijk hét gespreksonderwerp. Onder het genot van een fruitige wijn, belegde toastjes met hummus en vrolijke deuntjes worden de leukste tips met elkaar uitgewisseld.
De ene dag gaat het over de mooiste hikes in Nieuw-Zeeland, de andere dag over de goudgele stranden in Azië. Maar afgelopen vrijdag werd er gediscussieerd over The Big Apple. De ene na de andere tip kwam binnengevlogen, maar wat nou écht de leukste plek is… Omdat wij er niet uitkwamen, laten we de twee winnaars aan het woord met hun állerbeste tip voor New York.
Charlotte de Vries: ‘In Williamsburg vind je de perfecte ambiance.’
Fastfoodfanaat Charlotte de Vries was op slag verliefd toen ze tien jaar geleden voor het eerst de Verenigde Staten bezocht. Dat kwam niet alleen door de vreetketens die de hoek van elke straat opsmukken: vooral de excentrieke omgangsvorm van de Amerikanen trok haar aan.
De leukste plek in New York City? Pfoeh, even denken. Ik zou gaan voor de Wendy’s. Of toch de Amerikaanse diner bij Central Park? Lastig.
Nee, oké, ik heb de leukste tijd beleefd in Williamsburg...
Deze artistieke wijk in Brooklyn bestaat uit typische ‘brownstones’: bruine, bakstenen huizen waar veelal metalen trappenhuizen aan bungelen. Op een avond wandel ik langs deze bouwwerken. Het valt me op dat bijna elk huis door een graffitikunstenaar is omgetoverd tot een waanzinnig kunstwerk. Van hyperrealistische portretten tot surrealistische taferelen: Williamsburg is een compleet kunstmuseum.
Na een uurtje lopen kom ik langs een café dat jazzmuziek en gezelligheid uitademt. Ik ga naar binnen en raak binnen een paar minuten aan de praat met een vriendengroepje dat oorspronkelijk uit Manhattan komt. ‘We love Brooklyn,’ zegt een roodharige jongen. ‘The true spirit of New York has relocated itself from Manhattan to this brownstone paradise.’
Ik kon daar helemaal inkomen. Manhattan leent zich misschien voor de spectaculaire verhalen, maar in Williamsburg vind je de perfecte ambiance.
Marleen de Keyzer: ‘En opeens verandert de kapsalon in een cocktailbar.’
Al járen wilde hoofdredacteur Marleen naar The City That Never Sleeps, maar elke keer kwam er een andere reis voor in de plaats. Twee jaar geleden was het dan ein-de-lijk zo ver: haar droom werd echt een stedentripje. Wat ze van New York vindt? AWESOME! Of ze terug wil? ‘Ooit ga ik er een jaartje wonen, dat weet ik zeker.’
Een paar dagen geleden vroeg Kim om mijn allerbeste tip voor New York. Ik denk dat er meteen tien dingen door mijn hoofd schoten. Pff, wát een lastige vraag op de vrijdagmiddag. Twee biertjes verder trok ik de conclusie dat al die tips één ding gemeen hadden: het waren eettentjes of barretjes. Tja, wat wil je in The City That Never Sleeps (HAHA)? Een van die barretjes is mij in het bijzonder bijgebleven, omdat een local (lees: een vriend van mij die al een jaartje in de stad bivakkeerde) me ermee naartoe nam. En omdat er een tof verhaal achter zit.
Druk zoekend naar een straat ergens tussen First Avenue en Ave B slenter ik East Village door. Op een hoek zou Rens (de Nederlandse man die al een jaar in New York woont) op me wachten. Als ik hem al append zie staan, gaat er toch wel een kleine opluchting door me heen. Niet omdat ik bang was om te verdwalen (New York is vrij logisch ingedeeld), wel om nog tien blokken te moeten lopen.
Rens vertelt me dat de bar om de hoek is. Als hij vervolgens een kapsalon binnenloopt, kijk ik hem toch wat vreemd aan. ‘Hierachter zit the Blind Barber.’ Als ik hem opnieuw verstrooid aankijk: ’Huh, nog nooit gehoord van een speakeasy?’
Nou eh, nee. Voor iedereen die dat ook niet heeft, het zit dus als volgt. In tijden van de drooglegging - de periode na de Eerste Wereldoorlog toen de verkoop en productie van drank in Amerika verboden werd - openden er overal verborgen plekken waar je wél kon drinken. Om ervoor te zorgen dat de politie hier niet achter kwam, moest je er voorzichtig over praten. En om geluidsoverlast (en dus politie) te voorkomen, moest je in de bar zelf zachtjes praten. Vandaar de naam speakeasy.
Omdat de speakeasy’s dus nogal geheim waren, zaten ze altijd op een plek waar je ze niet zou verwachten (achter een kapsalon bijvoorbeeld). En altijd verstopte zich ergens een bel, telefoon of iets anders dat geluid maakt, waarmee je moest laten weten dat je er was. In het geval van de Blind Barber loop je door een piepkleine kapsalon naar een schuifdeur met een bel.
Rens drukt op de bel. ‘Dit is het leukste gedeelte,’ lacht hij. Ik vind het spannend. Een kleine, brede man met een hipsterkapsel en een getrimde baard doet open. Rens speelt het cool, alsof hij hier dagelijks komt. Dan stapt de veel te hippe man opzij en lopen wij naar binnen.
De steriele kapsalon verandert in een knusse kelder. Bakstenen muren, vintage klapstoelen, houten tafels afgewerkt met metaal en beige banken in oubollige patronen. New Yorkers kletsen aan de bar. Toeristen dansen. Rens bestelt twee cocktails, want die hoor je er te drinken.
Muziek is er wel. Mensen praten ook gewoon hardop. Maar het hele idee van de geheime barretjes tijdens de drooglegging is op een leuke manier bewaard gebleven. En als je dan na een paar zoete cocktails weer naar huis gaat, voel je je toch een beetje speciaal. Simpelweg omdat je weer door die ongezellige kapsalon moet.
Wil jij deze tips zelf ontdekken tijdens je reis door New York? Bekijk hier het aanbod van de beste reisorganisaties. Heb je zelf de ultieme tip voor New York die je wil delen? Schrijf dan hier een review!
