De route langs Lake Ontario is misschien niet het eerste waar u aan denkt als u New York State wilt ontdekken. Toch is het een absolute aanrader. Hier krijgt u een heel ander Amerika te zien dan u gewend bent.
Niet het Amerika van de grote steden met wolkenkrabbers en veel neonreclame. Ook niet het Amerika van de Nationale Parken, die met een overdosis natuur de drukte van de steden min of meer compenseren. Wat je langs deze route aantreft is een ongekende rust in een landschap dat schitterend is door haar eenvoud. Goed te berijden landwegen en glooiende landerijen zijn het decor en regelmatig kun je vanaf de weg een blik werpen op het prachtige Lake Ontario.
Niagara Falls
Voor ons begon de rit bij de Niagara Falls. Indrukwekkende watervallen, maar dat is algemeen bekend en dus ook erg toeristisch. Het stadje zelf is niet de moeite waard om er lang rond te blijven hangen en al snel vervolgden we onze rit.
Vlakbij Niagara ligt het voormalige fort Old Fort Niagara dat alleen al vanwege het uitzicht over Lake Ontario zeer de moeite waard is om een stop te maken. Met helder weer is het zelfs mogelijk om de CN Tower in Toronto te zien, precies aan de andere kant van het meer gelegen.
Verder rijdend langs deze route via allerlei kleine plaatsjes kom je zelden een auto tegen. Wat ons als Nederlanders verbaasd deed staan is het aantal vervallen boerderijen en schuren dat onbewoond en onbeheerd op instorten staat. Hiermee wordt nog eens bevestigd dat Amerika het land van de onbegrensde ruimte is en dat men zich niet druk hoeft te maken om nutteloos grondgebruik.
Omdat we op een rustige plek wilden overnachten en niet in een saai motel aan de kant van de weg besloten we door te rijden naar Cape Vincent. Een plaatsje gelegen op de plek waar de St Lawrence rivier en Lake Ontario elkaar ontmoeten. Een plaatsje waar het openbaar vervoer niet komt en dat zich van de rest van Amerika niet bewust schijnt te zijn.
Vroeger, rond 1900, was Cape Vincent een bedrijvig stadje waar veel gehandeld werd. Hoewel Cape Vincent ook nu, anno 1998, pretendeert erg actief te zijn en allerlei verenigingen rijk is, gebied de eerlijkheid te zeggen dat in het dorp op zichzelf weinig te beleven valt. Toch is het een plek om niet snel te vergeten. Er hangt een aangename en gemoedelijke sfeer, de mensen zijn vriendelijk en het uitzicht over de rivier is prachtig. Dit alles maakt het zeer de moeite waard om Cape Vincent een bezoek te brengen.
Tibbetts Point Lighthouse
Overnachten in een motel is mogelijk, maar veel leuker is een overnachting in Tibbetts Point Lighthouse, de vuurtoren gelegen op het uiterste puntje van het langgerekte Cape Vincent. Tegenwoordig is dit een youth hostel. Vanaf deze plek kunt u moeiteloos Canada zien liggen aan de andere kant van de St Lawrence. Sinds 1826 wijst de vuurtoren de weg aan de waterweggebruikers van de St Lawrence. Vroeger bediend door de vuurtorenwachter, maar sinds 1976 volledig geautomatiseerd en in handen van de U.S. Coast Guard. Vandaar dat het huisje van de vuurtorenwachter tegenwoordig op een andere manier kan worden gebruikt.
Bij aankomst werden we gastvrij ontvangen door Jane Cougler. Met haar man George woont ze in het andere huis bij de vuurtoren en samen voeren zij het management van het hostel. Even later stonden we bij Jane in de keuken af te rekenen. Tien dollar per persoon per nacht: de goedkoopste overnachting van onze hele reis. Er moest contant worden betaald, en alles werd keurig in een schriftje genoteerd. Computers hebben hun intrede hier nog niet gedaan.
Je krijgt nog eens wat te horen in zo'n keuken. Jane vertelde van de beren die 's winters vanuit Canada over het ijs waren gekomen, rond het huis hadden gelopen en een paar auto's hadden beschadigd. Bij tijden dus een gevaarlijk oord. Ze raadde ons aan om in het plaatselijke café Roxy te eten of een biertje te drinken. Dat laatste hebben we gedaan. Een echte dorpskroeg waar de muren zijn behangen met krantenartikelen en foto's van trotse vissers die hun vangst laten zien. Cape Vincent is overduidelijk een geliefde plaats voor vissers, vooral vanwege de baars die er veel gevangen wordt.
Teruggekomen uit het dorp bleek Jane bezig te zijn een familie te installeren die ook zou overnachten in het hostel: Grandma Ina, moeder en twee zoons. Ze zag dat we brood en wat "nibbly food" hadden gekocht en waarschuwde ons direct dat het verboden was om op de kamers te eten. Dat mocht alleen in de keuken. Ook was het ten strengste verboden alcohol te drinken in het hostel of op het terrein. We voelden ons dan ook als twee kleine kinderen toen we naar beneden klommen om op de rotsen langs de rivier stiekem buds te drinken tegen het vallen van de avond.
Vanaf ons plekje aan de rivier konden we aan de roodgele gloed in de lucht precies zien waar Kingston, Canada lag. Kingston ligt namelijk op nog geen 5 km afstand van Cape Vincent. Ver genoeg om de rust niet te verstoren, en toch voldoende dichtbij om van de voordelen van een grotere stad te genieten. Vanuit Cape Vincent gaat ieder uur een pontje over de St Lawrence naar Canada. Dus mocht na een onvergetelijke overnachting bij de idyllische vuurtoren uw reis langs Lake Ontario willen vervolgen (maar dan aan Canadese zijde) dan is Cape Vincent een geschikte plaats om de oversteek naar Canada te maken.
